Pesten

Vanmorgen zat ik bij de fysiotherapeut en hoorde ik een moeder vertellen in de wachtkamer dat haar kind smorgens huilend naar school ging en huilend thuis kwam want ze werd gepest op school en wilde niet meer naar school...
De school beloofde telkens beterschap maar er veranderde klaarblijkelijk niets. De pester had het ook moeilijk en het gedrag van de pester werd daardoor recht gestreken. Het gepeste kind de dupe.

Een tijd geleden kwam er een jongeman in de praktijk en die werd ook gepest maar hij snapt niet waarom, want hij was voor iedereen aardig. De juf wist het wel; het ging om zijn kleding en zijn kapsel.. dat kon toch echt niet meer anno 2014. Ze durfde het alleen niet te zeggen tegen de moeder.

Een lezing bij het CJG over pesten via de computer en de telefoon. Dat neemt ook angstaanjagende vormen aan !

'Wat is dat toch met dat pesten', vraag ik me af ?

Er zijn op elke school pestprotocollen voorhanden, maar wat doen we ermee ? Is het zo dat dit alleen maar interessant is om te melden dat het er is of wordt er daadwerkelijk ook iets mee gedaan in bepaalde situaties ? En wanneer gaat het dan van start ? Wanneer wordt een kind dusdanig gepest dat het pestprotocol in gang wordt gezet ? Is daar een graadmeter voor of weten we dat eigenlijk zelf ook niet goed ?

Of is het zo dat we het pesten NIET zien ? Letten we nog wel op tijdens 'vrije situaties' in de pauze ? Of hebben leerkrachten het tegenwoordig zo druk met alles dat ze blij zijn dat ze even een kopje koffie kunnen nuttigen en adem kunnen happen ? Met alle respect voor de leerkrachten die gewoonweg teveel op hun bord hebben, maar moeten we dan niet bv. de pauzes op laten vangen door surveillanten ? Anders dan de normale leerkrachten ?

Ook in de krant stond afgelopen week een artikel over pesten. Alleen ging dat over leerkrachten die elkaar pestten! Dus vraag ik me af of deze pestende leerkrachten dan jouw kind moeten leren hoe ze met elkaar om moeten gaan ?

En wat als reguliere methodes om 'op een normale fatsoenlijke manier te reageren op pestgedrag niet meer helpen ? Als kinderen het steeds normaler gaan vinden om 'elkaar te gaan slaan', want anders houdt die ander niet op ?

Leven we voortaan in een wereld waarbij 'geweld regeert' of gaan we het aan met z'n allen op een andere manier ?

AUTISME

Wat ik met autisme heb ? Ik heb ALLES met autisme...
Ben ik autistisch ? nee, ik denk van niet. Maar ik heb me ook niet laten testen, bezit geen A-typische eigenschappen. Maar zoals je mogelijk weet (of niet) heeft iedereen wel iets autistisch in zich.
Ik leg het meestal uit aan de hand van de streepjescode van Colette de Bruin (van de methode ‘geef me de vijf’). Iedereen heeft zijn eigen unieke streepjescode, u kent ze wel van de producten, de bliepers bij de kassa..
Op deze code staan allerlei lijntjes, dikke en dunne lijntjes.

Als je nou bedenkt dat iedereen zo zijn eigen kwaliteiten heeft en dus ook positieve en negatieve kanten heeft. Met andere woorden sommige vaardigheden zijn ontwikkeld en soms kan iemand gewoon iets niet !
Zo moet je die code ook zien. De ene is goed in omgang met mensen, de ander is goed in theorie aanleren. De ene kan muziek maken, de ander is goed in computeren. Zo heeft iedereen eigen vaardigheden of kwaliteiten..... streepjes du, net als bij een streepjescode op een artikel in de winkel.
Als je naar iemand kijkt met een autistische stoornis, dan mist die misschien wat streepjes of ze zijn wat dunner dan andere streepjes. Maar ze zijn bij iedereen altijd anders; want ieder mens is uniek.
Wat je wel kunt zien of merken is dat iemand met autisme in vergelijking met een andere persoon met ASS ‘herkenbare streepjes heeft’. Maar blijft overeind dat iedereen anders is, dus dat geldt ook voor de ‘streepjescode’.

Of ik dan een autistisch kind heb ? (want dat hebben veel hulpverleners tegenwoordig... )
Ik ben toevallig bij deze doelgroep gekomen tijdens mijn opleiding aan de Hogeschool van Arnhem Nijmegen voor creatieve therapie.
Tijdens mijn stages op een SBO-school en een ZMOK school voor pubers, kwam ik veel kinderen tegen met autisme en adhd. Aangezien ze zich veilig voelde bij mij, kwam er ook meer openheid over probleempjes en angsten.
Aangezien ik het erg leuk vond om met deze doelgroep te werken, ben ik me verder gaan bekwamen.
Ik ben me dus gaan verdiepen in autisme.
Ik heb veel gelezen, workshops gevolgd, studiedagen bijgewoond over autisme en merkte dat het me heel enorm fascineerde.
Uiteindelijk ben ik na mijn studie gaan werken bij een organisatie in de begeleiding van autistische kinderen. In 2008 heb ik de stap gezet om een eigen praktijk te starten onder de naam Buro Binnenste Buiten.
Gestart als (creatief) therapeut , maar inmiddels uitgegroeid tot begeleider en autismecoach bij moeilijke gezinnen. Ik zie mezelf na een aantal jaren meer als ondersteuner bij opvoed- en communicatieproblemen, omdat dat meer de lading dekt van de doelgroep waar ik mee werk en alle vragen die ik op mijn pad om gezinnen te helpen, tegenkom.
Kinderen met autisme praten soms niet graag, maar denken in plaatjes... Als je dan kunt helpen door te gaan tekenen is dat een perfecte match !
Autisme heb je levenslang dus heb ik ontdekt dat het prettig kan zijn voor een kind met autisme dat er een coach met hem meeloopt gedurende zijn ontwikkeling. Dat er iemand is die hij vertrouwt en waar hij altijd op terug kan vallen.
Tenslotte wil ik nog eens benadrukken dat aansluiting vinden bij het kind toch het fijnste is met dingen uit zijn/haar eigen belevingswereld ? Dus als je kunt tekenen wat je bezig houdt of kunt uiten in klei waarom je boos bent dan heb je toch al de helft gewonnen ?

Wat maakt nou dat Carla van Buro Binnenste Buiten op je netvlies blijft zitten ?

Wat doet ze anders dan alle andere hulpverleners ? 

·      Zij beheerst de kunst om op een onorthodoxe manier te komen tot de kern.

·      Ze heeft aandacht voor jou en je kind.

·      Ze luistert naar jouw wensen en jouw pijn.

·      Maar dat doet ze ook bij jouw kind tijdens het werken aan een werkstuk of

·      een gesprekje zittend ergens op een veldje in het bos…

·      Ze verstaat de kunst om erachter te komen waar de werkelijke pijn zit.

Waarom kinderen graag bij Carla komen ?

Omdat ze soms zo lekker gek kan doen. Ze heeft persoonlijke aandacht voor hun problemen, ze zoekt mee naar oplossingen, neemt hen dus heel serieus maar is ook altijd op zoek naar ‘ een nieuwe weg, een nieuwe ingang, het aanleren van vaardigheden, het zoeken naar verborgen kwaliteiten, positief denken, humor en ze zingt …. vals.

Anders dan anders

Carla geeft aandacht op een manier die niet te vergelijken is met anderen. Ze kijkt wat nodig is en gebruikt daarbij haar eigen inzichten en kennis.

M.a.w. ze gebruikt methodes die nodig zijn en dat kan soms totaal anders zijn dan je zou verwachten… Ze combineert methodieken zoals je kookt, een beetje van dit en een beetje van dat.

Eigenwijs

Carla is eigenzinnig en eigenwijs te noemen met een flinke dosis droge humor die ze te pas en te onpas inzet.

Confrontatie

Carla gaat confrontaties niet uit de weg. Als het nodig is om een kind te overtuigen door eens lekker boos te zijn, dan gebeurt dat gewoon.

Betrokken

Carla is een betrokken hulpverlener met het hart op de juiste plaats. Ze geeft persoonlijke aandacht en zal er alles aan doen om ervoor te zorgen dat het kind de juiste begeleiding krijgt. Bij haar of ergens anders. Het kind staat centraal.

Heb jij ook last van visuele prikkels ?

Er bestaan allerlei soorten prikkels.. zo kun je dus bijvoorbeeld problemen hebben met visuele verwerking, auditieve verwerking maar ook met aanraking of smaaksensitiviteit. Vandaag ga ik kort in op visuele problemen.

Heb je zelf wel eens nagedacht over 'hoe jij zelf omgaat met bepaalde dingen' ? Heb je wel eens ontdekt bij jezelf (of bij je partner of je kind) waar je last van hebt ? Of hoe je zelf visuele problemen aangaat ?

Misschien dat je na het lezen van dit stukje ontdekt of je daar ook last van hebt en heb ik wat tips.

Problemen met de visuele vaardigheden in het algemeen

• Hoofdpijn die in de loop van de dag ontstaat
• Concentratieproblemen
• Moeite om nabijwerk vol te houden
• Snel moe worden bij intensieve kijkactiviteiten zoals lezen en beeldschermwerk
• Vermoeidheid na een school- of werkdag
• Traag en/of radend lezen

Problemen met de samenwerking tussen beide ogen

• Af en toe dubbel zien
• Het sluiten of bedekken van één oog tijdens het lezen
• Het hoofd schuin houden
• Te dicht bij het boek of schrift komen
• Klagen over “dansende” letters
• Problemen met afstanden inschatten

• 
  

Problemen met de oogbewegingen

• Bijwijzen tijdens het lezen
• Het hoofd meebewegen tijdens het lezen
• Woordjes overslaan of veranderen tijdens het lezen
• Regels overslaan of opnieuw lezen zonder dit te merken
• De plaats op de bladzijde kwijtraken

Problemen met de oog-hand coördinatie

• Onregelmatig handschrift
• Problemen om binnen de lijntjes te schrijven en te tekenen
• Onvoldoende de ogen gebruiken om de hand te sturen
• Het omstoten van voorwerpen
• Moeite met balsporten

Problemen met de perifere waarneming

• Oriëntatie problemen
• Onzekerheid in het verkeer
• Vaak dingen omstoten en tegen dingen aanlopen
• Dingen van opzij te laat zien aankomen
• Tijdens het sporten medespelers niet zien staan
• Moeite met de regelsprong tijdens het lezen

Problemen met visueel ruimtelijk inzicht

• Moeite met puzzelen
• Moeite met het nabouwen vanaf een tekening of voorbeeld
• Onhandigheid in het verkeer en/of bij het sporten
• Problemen met overzicht, bijvoorbeeld in de gymzaal en het zwembad

Problemen met de visuele waarneming en/of het visuele geheugen

• Letters omdraaien
• Kleine verschillen verwarren
• Je moeilijk kunnen voorstellen wat werd gelezen
• Niet goed kunnen onthouden wat er gezien werd
• Radend lezen
• Fonetisch schrijven
• Spellend en/of traag lezen

(bron: contactalook)

Mensen met visuele problemen kun je mogelijk herkennen aan de volgende items:

• houdt tijdens het lezen het hoofd schuin of kijkt vanuit zijn ooghoeken
• vermijdt fluorescerend licht
• is bang voor liften
• ziet letters bewegen tijdens het lezen
• is nachtblind; vindt autorijden in het donker vreselijk 
• heeft een hekel aan hoog contrast in licht en donker
• heeft een hekel aan veelkleurige vloertegels

Praktische tips :

• Als je in een ruimte met tl-licht moet zijn; ga dan aan het raam zitten.
• Schar Irlen-lenzen aan of experimenteer met verschillende  licht getinte zonnebrillen
• Print teksten op bruin, lichtblauw of pastelkleurig papier 
• Neem een laptop ipv een PC met een flikkerend scherm en experimenteer met een gekleurd bureaublad.

(bron: Het autistische brein van Temple Grandin)

VAKANTIE WORKSHOPS VOOR KINDEREN 08-14 JAAR

Voor ouders die nog een leuke vakantieworkshop zoeken voor hun kinderen 08-14 jaar:

Bij voldoende aanmelding worden er op woensdag 16 en 23 en 30 juli

workshops gehouden (13.30- 15.30 uur).

Kosten: 8,50

Bij 4 aanmeldingen start de workshop !

Graag aanmelden via de mail (info@buro-binnenste-buiten.nl)  of via telefoon: 06-10306344

16 juli:

‘ experimenteren met verf, lijm en andere middelen’

Deze workshop is gericht op het ontdekken van allerlei materialen en hun mogelijkheden tijdens het maken van een schilderij/collage.

Geen vaardigheden voor nodig alleen maar een goed humeur !

23 juli:

een vogel maken van restmaterialen

Aan de hand van ‘wat er allemaal voor handen is’ knutsel je een vogel in elkaar’. Denk hierbij aan karton, piepschuim, rietjes, kantjes, bandjes , ijzerdraad etc.

30 juli:

Een armband van textiel, garen en kralen, bandjes of kleine versieringen. Dit kan ook voor jongens een leuke workshop zijn ; afhankelijk van je eigen inbreng maak je een stoere armband.

Heb je zelf nog kleine kralen, stenen of iets wat je zou kunnen gebruiken ? Breng het dan mee !

Helllup ik moet naar de middelbare school na de zomervakantie...

Vaak zijn kinderen die naar de middelbare school gaan heel erg blij dat ze een nieuwe weg inslaan.. Ze voelen zich groot en gaan eindelijk naar de middelbare... Ze zijn kind af en op weg naar puber voelen. 

Toch is het vaak zo dat onder dat schild van stoerheid zich ook nog heel wat andere gevoelens of gedachten kunnen schuilhouden. Gevoelens van ' oei, kan ik dat wel... of wat als ze me daar ook gaan pesten .. of krijg ik wel nieuwe vrienden ? 

Om hier niet teveel aandacht aan te geven maar wel genoeg aandacht, heb ik een korte intensieve methode bedacht om hier in een een-op-een-situatie aan te werken samen. 

Met aandacht voor de vragen van het kind, met behulp van doe-opdrachtjes en samen werken aan de vragen die rijzen. 

Ik doe dat op mijn eigen Carla-manier, dus door eraan te werken. Lekker luchtig maar wel met resultaat !

Korte intensieve cursus : 3 sessies

Data: in overleg met het kind/ouders

Kosten: 90 euro (mogelijk via de zorgverzekering)

Tijdens de drie bijeenkomsten wordt ingegaan op de hulpvraag van het kind.

Er wordt aan het probleem gewerkt met behulp van gesprekjes, creatieve opdrachten, rollenspel en lichaamsoefeningen. Door concreet in te gaan op de vraag ‘wat het kind nou zo eng vindt’ en dit aan te pakken met oefeningen, komt er ruimte.

Hypergevoelige zintuigen

Ik ben een  boek aan het lezen en daarin is een hoofdstuk gewijd aan waarneming en hypergevoeligheid. Het gaat over kinderen die bijvoorbeeld heel erg snel iets ruiken of iets zien of horen.

Bijvoorbeeld : Jan zegt tegen zijn moeder dat hij brand ruikt en als moeder dan in de keuken toch maar eens even kijkt of er iets aan staat te branden, ontdekt ze dat de witlof in de pan zonder water is komen te staan en dat er sprake is van lichte verbranding.

Joris geeft aan dat zijn kleding pijn doet als hij die aantrekt. Terwijl het al door zijn oudere broer gedragen is en die er nooit eerder over heeft geklaagd.

Heb jij al ontdekt of jij een kind hebt met hypergevoelige zintuigen ??
Ben je zelf gevoelig voor geluid of reuk ? Of heb je gevoelige ogen en kun je minder goed tegen flitsende televisiebeelden ? Hoe ga je daarmee om ?

Heb je zelf al eens de tijd genomen om goed waar te nemen, hoe het gesteld is met de mogelijke hypergevoeligheid van jouw kind ? En wat doe je er vervolgens mee ?

een stukje uit het boekje van Ivo Mijland ' ik ben toch te gek'....

Ik weet eigenlijk niet of dit mag maar ik wil toch graag wat citeren uit het boekje van Ivo omdat ik het een 'te gek'  boekje vind en gaat over anders kijken naar kinderen met een diagnose.

CITAAT:
Hij is druk, want hij heeft ADHD. Het ligt dan aan de stoornis en niet aan het grotere geheel. We hebben een verklaring en een verklaring is een soort van vrijwaring. Als we een reden hebben dan hoeven we ons misschien niet meer zo verantwoordelijk te voelen. Dat lijkt prettig, maar wat vergeten wordt, is dat met vrijwaren de problemen vaak in stand blijven.

Laat ik je meenemen in de wereld van ADHD. De kinderen die anders bewegen, anders aandacht vragen en zich anders concentreren dan de rest. De niet-ADHDer heeft een bijzonder talent. Hij kan urenlang stilzitten zonder de ander tot last te zijn. Stilzitten is dan de norm; stilzitten is normaal. De ADHDer heeft daar niet bepaald zijn grootste talent. Gelukkig kan hij wel veel andere dingen goed, maar we focussen ons op zijn niet-talentvolle deel. We willen dat hij stilzit. Hier start het verschil tussen een dialoog of een extra onrecht. Het is alsof je een vis leert om te klimmen, een vogel leert om te sprinten en een aap leert om te vliegen.

Ik zeg daarbij niet dat ADHD niet bestaat of dat Ritalin niet helpt maar ik zeg wel dat het zinvoller is om leerlingen te ontmoeten in hun talenten dan in hun tekorten. Als je namelijk ervaart dat je ertoe doet als mens, word je vanzelf constructiever.

Quote van Einstein: Everybody is a genius. But if you judge a fish by its ability to climb a tree, it will live its whole life believing that it is stupid.

OVER DE STREEP

Sinds een tijdje kijk ik op televisie naar het programma van Arie Boomsma, 'over de streep'.
Een tijd geleden was het spraakmakend en tegenwoordig komt het nog op de buis maar er wordt niet zoveel meer over gesproken ...Ik hoor er verder niet meer zoveel over.

Waarom eigenlijk niet ? Ik vind het namelijk shocking om te zien hoeveel kinderen er last hebben gehad van pestgedrag op de lagere school; kinderen die moeilijkheden ondervinden na een scheiding; kinderen die geslagen worden of te maken hebben met iemand in hun omgeving die verslaafd is en dan last but not least ' hoeveel kinderen er rondlopen met zelfmoordgedachten'...

Waarom doen we daar niet veel meer mee ? En dan bedoel ik 'aan de voorzijde van het proces !
Niet als het al zover gekomen is dat het kind niet meer weet hoe het verder moet en' al helemaal in de put zit...'

Hoe komt het dat volwassenen, ouders of jongeren zelf niet eerder aan de bel trekken ? Ik heb hulp nodig ..
Ik begrijp als geen ander, hoe lastig het is,want ook volwassenen trekken niet zo snel aan de bel voor hulp. Je moet dan toch een streep over...

Zou het niet mooi zijn als wij, volwassenen, meer jongeren over de streep kunnen helpen ?
En zou het niet nog mooier zijn als de jongeren zelf - n.a.v. dit programma - zelf zouden aangeven ' nu ga ik bij wijze van spreken ' over de streep' door zelf op zoek te gaan naar een persoon waar ik  mijn hart kan luchten ?

Mocht je nou jongeren kennen die met problemen kampen en je wilt ze graag over de streep helpen, door over hun problemen te gaan praten of te 'eraan te gaan werken', misschien is dan een kennismaking met mij als vaktherapeut helemaal zo gek nog niet...
Begrijp me goed, het moet natuurlijk klikken, maar samen iets creatiefs maken waarbij je in gesprek kunt komen met elkaar ... het zou toch fantastisch zijn als ik ze een manier kan aanbieden om aan hun problemen te werken ?

Denk er eens over na...

EMOTIES HERKENNEN IN HET LICHAAM

Laatst las ik een artikel in het Psychologiemagazine over emoties en het voelen van emoties. Er stonden allerlei plaatjes bij met kleuren in lichamen die aangaven waar wij nu eigenlijk die emoties voelen in ons lichaam.

Er stond een testje bij met basisemoties, vreugde (blijheid), verdriet, angst (bang) , woede (boos) , verbazing en walging. dit kon je dan bekijken en proberen om zelf ‘in te voelen’ om te kijken of je dit zelf ook kon ervaren.

Wat allereerst opviel was dat ik het best lastig vond om naast de twee basisemoties (boos en blij) de anderen te benoemen. Natuurlijk ook omdat je iets moet benoemen wat je niet echt voelt, dus moet je het ‘nabootsen’ en dat valt niet mee.

Vervolgens ga je beredeneren. Wat zie ik dan ?

Kan ik dat herleiden ? Stel jezelf eens vragen bij de emoties..

Kom jij er uit ?

UITLEG BIJ DE VERSCHILLENDE TYPES:
1. woede; uit zich ook in de vuisten en in de kaken
2. angst; verhoogde hartslag en ademhaling, zweethanden
3. walging; spijsvertering, neus ophalen, uit willen spugen
4. blijheid/vreugde; vergelijkbaar met woede maar met verschil in kaken.
5. verbazing; ogen en wenkbrauwen en de benen staan 'aan de grond genageld'.
6. verdriet; verlamming armen en benen, beklemd gevoel om het hart, keel en ogen.

Wil je meer weten? zie psychologiemagazine mei 2014