September 2008 overleed mijn neefje op 7 jarige leeftijd. Zijn gevecht om te blijven leven, mijn liefde voor hem en zijn overlijden op zeer jonge leeftijd, hebben me zo aangegrepen dat ik in één klap het gevoel had dat ik in een totaal andere wereld terecht was gekomen. Concentreren, iets onthouden, zin in leven, en het dagelijks leven oppakken, zat vanaf dat moment er niet meer in. Het ging gewoon niet meer. Om toch weer te kunnen functioneren en het leven op te kunnen pakken ben ik hulp gaan zoeken. Na diverse creatieve therapeuten kwam ik, op aanraden van een vriendin, bij Buro Binnenste Buiten terecht.
Na een intake gesprek kwam ik in een heel leuk groepje terecht. Het was een bewuste keuze en dat pakte heel erg goed uit! Het voordeel hiervan was dat ik merkte dat ik niet de enige was die het (weleens) moeilijk heeft. In tegendeel, heel veel herkenning juist, ondanks dat we niet in dezelfde situaties zaten. Verder leerde ik mezelf te openen. Zowel persoonlijk, als op creatief vlak. Ik durfde me te uiten en hierdoor kwam ik in ontwikkeling. Naast het delen van elkaars problemen, elkaar helpen en elkaar zien uitleven doormiddel van creativiteit, kwam eveneens ook de nodige humor naar boven. We hebben doormiddel van de creatieve opdrachten en de hulp en begeleiding van Carla vele eyeopeners gehad.
Naast het werken in groepsverband heb ik ook één op één behandelingen gehad. Ik herinnerde me nog op een koude winterdag, de warme chocolademelk met een koekje op haar felkleurige zitzak. Het was zo vertrouwd. Zo’n welkom gevoel!
Nu twee jaren later, ben ik nu zelf een opleiding aan het volgen in de creatieve therapie.
Het heeft echt voor een mooie ommekeer gezorgd in mijn leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten