Ik weet eigenlijk niet of dit mag maar ik wil toch graag wat citeren uit het boekje van Ivo omdat ik het een 'te gek' boekje vind en gaat over anders kijken naar kinderen met een diagnose.
CITAAT:
Hij is druk, want hij heeft ADHD. Het ligt dan aan de stoornis en niet aan het grotere geheel. We hebben een verklaring en een verklaring is een soort van vrijwaring. Als we een reden hebben dan hoeven we ons misschien niet meer zo verantwoordelijk te voelen. Dat lijkt prettig, maar wat vergeten wordt, is dat met vrijwaren de problemen vaak in stand blijven.
Laat ik je meenemen in de wereld van ADHD. De kinderen die anders bewegen, anders aandacht vragen en zich anders concentreren dan de rest. De niet-ADHDer heeft een bijzonder talent. Hij kan urenlang stilzitten zonder de ander tot last te zijn. Stilzitten is dan de norm; stilzitten is normaal. De ADHDer heeft daar niet bepaald zijn grootste talent. Gelukkig kan hij wel veel andere dingen goed, maar we focussen ons op zijn niet-talentvolle deel. We willen dat hij stilzit. Hier start het verschil tussen een dialoog of een extra onrecht. Het is alsof je een vis leert om te klimmen, een vogel leert om te sprinten en een aap leert om te vliegen.
Ik zeg daarbij niet dat ADHD niet bestaat of dat Ritalin niet helpt maar ik zeg wel dat het zinvoller is om leerlingen te ontmoeten in hun talenten dan in hun tekorten. Als je namelijk ervaart dat je ertoe doet als mens, word je vanzelf constructiever.
Quote van Einstein: Everybody is a genius. But if you judge a fish by its ability to climb a tree, it will live its whole life believing that it is stupid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten