Sinds een paar jaar geef ik samen met Ina Zeitlin, psychologe, een cursus voor kinderen om te leren zelf hun eigen problemen op te lossen.
Tijdens de opdrachten komen er soms dingen naar voren waarvan ik denk... 'misschien wel handig om dat eens te vertellen aan leerkrachten of ouders.
Zo vertelde laatst een knul dat hij ruzie had gehad op het schoolplein en hij goed had gereageerd op die ruzie omdat hij de ruziemaker had genegeerd. Vervolgens was hij niet boos geworden maar weggelopen uit de situatie om het toch even te gaan melden bij de leerkracht op het schoolplein die op dit moment 'surveillancedienst' had.
En wat gebeurde er ? Het voorval was niet 'gezien' en de jongeman in kwestie werd ook door de leerkracht 'niet gehoord'. Het werd afgedaan met 'misschien moet jij je excuses maar maken aan die andere jongen' !!!!!
Toen het gesprek vervolgens in de groep verder ging kwam ik erachter dat dit door alle kinderen wordt beaamd. Iedereen had er wel last van ! Leerkrachten deden toch niets als je om hulp ging vragen ! Ze liepen rond met koffie in de hand en stonden maar wat te kletsen met elkaar op het plein. ZE ZIEN HET TOCH NIET of JE KUNT HET WEL ZEGGEN MAAR ZE DOEN ER TOCH NIETS MEE waren de antwoorden...
Allerlei woorden kwamen boven bij mij ; ontsteltenis, verbazing, is het zo erg ?
het zal toch niet waar zijn..
Vervolgens ontdekte ik nog iets anders..
Een jongen vertelde me van ruzie op het schoolplein waarbij hij de juf wel wilde roepen maar niet wist waar ze was ! Want ze hadden allemaal donkere jassen aan en hij wist dan niet zo snel waar hij de juf vandaan moest halen want ze zagen er allemaal hetzelfde uit.
TIP: voor leerkrachten: ZORG DAT JE OPVALT EN DRAAG VOORTAAN TIJDENS DE PAUZE-SURVEILLANCE EEN HERKENBAAR HESJE. (BV. ZO'N LICHTGEVEND GEVAL)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten