WAT IK DOE MET KINDEREN ONDERSCHEIDT MIJ VAN ANDERE HULPVERLENERS

In de loop van de jaren dat ik werk als vaktherapeut merk ik elke keer weer dat mensen in mijn omgeving niet goed begrijpen wat ik nu eigenlijk voor werk doe. Iedereen weet ongeveer wel wat een  psycholoog doet of een fysiotherapeut maar een vaktherapeut of een creatief - beeldend therapeut is onbekend.... Terwijl een kindertherapeut al door de naam laat raden wat het is; iemand die iets doet met kinderen?
Er zijn nog wel mensen die weten dat een muziektherapeut iets met muziek doet en dat dat vaak wordt geassocieerd met dementie maar daar blijft het dan bij.

Het vak van 'vaktherapeut', want zo heet het tegenwoordig, komt voor binnen instellingen en ziekenhuizen, gevangenissen etc.  Het is een behandelvorm die gebruikt wordt in een dagprogramma.
Ik bied dat stukje apart aan in mijn praktijk omdat ik van mening ben dat 'iets maken' bijdraagt aan het zoeken naar oplossingen en het ontrafelen van een probleem.

WAT IK DOE MET KINDEREN ONDERSCHEIDT MIJ VAN ANDERE HULPVERLENERS,

Een kind maakt iets, vertelt er iets over, laat iets zien van zichzelf. Een kind geeft zich als het ware bloot en daar ga je op door tijdens de behandelingen. Een kind laat zich zijn emoties zien in een werkstuk.

M.a.w. ik help kinderen (en gezinnen)  met problemen in de breedste zin des woords.
Niet door te praten maar door iets met hen te gaan doen, iets te maken. Je oefent nieuw gedrag.
Een psycholoog praat de meeste tijd, een vaktherapeut doet iets met de ander.
Bijvoorbeeld als een kind steeds maar boos wordt en niet weet hoe hij daarmee moet stoppen of hoe ermee om te gaan dan kun je een kind met klei laten gooien. Bv. kinderen met adhd.
Maar je kunt dan ook concentratiemomenten inbouwen, beurten wisselen, een doel stellen, iets afbreken en iets nieuws opbouwen. Dat zijn tussendoelen die je gebruikt om te werken naar een eindresultaat.

De afgelopen jaren heb ik veel ervaring opgedaan met kinderen met autisme, adhd, en verliesproblematiek (scheiding/rouw of ziekte). Kinderen vinden het prettig om zich op een andere manier te mogen uiten, er is aandacht voor hen als persoon, hun problemen.
Kinderen leren inzien wie zij zijn en er wordt duidelijk wat ze willen leren of kunnen leren.